Ιστορικά στοιχεία

  Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την ρίζα του φυτού σε περιπτώσεις αναπνευστικών προβλημάτων, διάρροιας, κράμπας, φλεγμονών των ματιών και ως επουλωτικό.

ο Πλίνιος (77μ.Χ) αναφέρει πως τα υποζύγια που δεν υποφέρουν μόνο από βήχα αλλά και από σπασμένα πλευρά ανακουφίζονται από το βότανο.

ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε για δάγκωμα σκορπιού, πονόλαιμο, πονόδοντο και βήχα.

Το 1835 όταν η Αθήνα δεν είχε από το αποχετευτικό δίκτυο, ο φλόμος φύτρωνε κοντά στα λιμνάζοντα νερά. η παρουσία του φυτού σε συνδυασμό με την δυσάρεστη ατμόσφαιρα γέννησε την έκφραση μας φλόμωσες.

Επίσης, στην αρχαιότητα το γάλα του φυτού το οποίο είναι τοξικό το χρησιμοποιούσαν στο ψάρεμα για να ζαλίσουν τα ψάρια και να βγουν αυτά στην επιφάνεια.

Στην Κρήτη είναι γνωστό με το όνομα μελίσανδρου. το φυτό έχει την ιδιότητα να ρίχνει τα άνθη του σε 30-60 δευτερόλεπτα, όταν χτυπήσουμε τον βλαστό με ένα ξυλαράκι. Οι χωρικοί έλεγαν για το φυτό κλαίει η μελισάνδρου και τα παιδιά χτυπώντας το φυτό έλεγαν: μελισάνδρου μελισάνδρου μέλισσα κακομοίρα τον άντρα σου σκοτώσανε και τα παιδιά σου πήρα και εσύ φορείς τα κίτρινα βγάλε τα κακομοίρα.